Ένας χρόνος μετά λοιπόν…Ένας χρόνος σιγής. Ένας χρόνος με τα όνειρά μας για μια ακόμη φορά σε υποστολή. Ένας χρόνος από την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη … από την εκτέλεση της γενιάς μας …από την εκτέλεση της δημοκρατίας. Ένας χρόνος μετά και όλοι επιστρέψαμε στην ρουτίνα της καθημερινότητας περιμένοντας να πραγματοποιηθούν τα αιτήματά μας τα οποία διεκδικούμε πάλι παρατηρώντας την αδιαφορία της κυβέρνησης. Και τώρα;
Το φάντασμα του Δεκέμβρη έχει στοιχειώσει την πόλη. Γιατί ο Δεκέμβρης δεν τους ανήκει, δεν χάνεται στη λήθη, δεν λειαίνεται …ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΕΤΕΙΟΣ. Ο Δεκέμβρης ήταν συλλογική κατάθεση αξιοπρέπειας, ονείρων και ιδανικών μιας ολόκληρης γενιάς. Η δολοφονία του Αλέξη ήταν η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» και οδήγησε χιλιάδες κόσμο σε ένα ξέσπασμα οργής. Η αντίδραση αυτή ήταν μια πέτρα ελπίδας που έσπασε τη βιτρίνα της κοινωνίας, της ατομικότητας και της αδιαφορίας. Ήταν κραυγή απόγνωσης από μια γενιά που την έπνιξαν στα υλικά αγαθά αλλά της στέρησαν το σημαντικότερο, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Παλεύουμε γιατί η ελευθερία που μας τάζουν είναι εικονική. Η ελευθερία τους είναι ελευθερία των εκατοντάδων αστυνομικών σε κάθε γωνία της Αθήνας, των ελεύθερων σκοπευτών στα αστυνομικά τμήματα, των ρουφιανοκαμερών , των κατεχόμενων Εξαρχείων, των προληπτικών προσαγωγών της κρατικής βίας, των φακελωμάτων και της καταστολής. Είναι ελευθερία που πνίγει στα δακρυγόνα τις πορείες, που ξυλοφορτώνει τους μαθητές και τους φοιτητές, που χτυπάει μετανάστες. Είναι η ελευθερία που χαρίζει περισσότερη εξουσία στα «όργανα της τάξης», που οπλίζει αστυνομικούς-ράμπο και δολοφονεί νεαρά παιδιά και μετανάστες.
Ξαναβγαίνουμε στους δρόμους. Εμείς , «τα παιδιά του καναπέ και της τηλεόρασης» δεν ξεχνάμε τόσο εύκολα το αδικοχυμένο αίμα, δεν συγχωρούμε όσους και όσα μας καταπιέζουν και διεκδικούμε τη ζωή που μας στερούν. Το Δεκέμβρη, ξαναπιάνουμε το νήμα του αγώνα και παλεύουμε απέναντι σε έναν κόσμο που μας θέλει στο περιθώριο.
Η απάντηση μας:
«Χτυπάτε.
Βαριά η τιμή του πόνου.
Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά.
Κάθε στιγμή να μας θυμίζει,
το δίκιο και το άδικο,
τον άνθρωπο και το χτήνος,
το έγκλημα και το καθήκον.»
Αλέκος Παναγούλης
Στείλτε μας όσα ΜΑΤ θέλετε, ψηφίστε τρομονόμους , κουκουλονόμους. Εμείς θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στο μέλλον που φτιάχνετε για εμάς, χωρίς εμάς. ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Παλεύουμε γιατί όσα μας οδήγησαν στο περσινό ξέσπασμα είναι ακόμα εδώ και συνεχίζουν να μας καταπιέζουν, γιατί η κυβέρνηση μπορεί να άλλαξε πρόσωπο αλλά η στάση της απέναντί μας παραμένει η ίδια. Οι ίδιες συνθήκες καταπίεσης…οι ίδιες καταθλιπτικές αίθουσες, τα ίδια βαρετά βιβλία, η εξετασιομανία, τα φροντιστήρια, το άγχος και η καταπίεση. Μας έμαθαν να παπαγαλίζουμε και ξεχάσαμε να ζούμε. Και εμείς απαντάμε, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ. Θέλουμε να ζήσουμε!
Η Μαθητική Πρωτοβουλία “resistance” δημιουργήθηκε γι να συζητήσουμε για όσα μας καταπιέζουν, γι να οργανώσουμε τη δράση μας, για να παλέψουμε για το μέλλον μας, για να ξανακάνουμε δικά μας όσα μας στέρησαν, για να ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ!
το παραπάνω άρθρο είναι απο μαθητικό Blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου