Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς Ντουμπάι;

Δεν υπάρχει πια γείτονας και γειτόνισσα που να μην έχει πάει στο Ντουμπάι.. Άσε τους διάφορους σταρ και σταρλετίτσες, πανελιστές και πανελίστριες, μόδιστρους και μοντέλα και πάσης φύσεως τηλεοπτικό σκουπιδαριό και θλιβερούς «πετυχημένους».. Όλοι για το Ντουμπάι. Η Μύκονος έχει εγκαταλείψει πια την Ελλάδα και έχει μεταφέρει τα φώτα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού στο Ντουμπάι.. Χωρίς υπερβολές, δεν είσαι απολύτως τίποτα ως ύπαρξη αν δεν έχεις πάει στο Ντουμπάι.. Ούτε καν υπάρχεις αν μαζί με την ταυτότητα σου δεν είχες να επιδείξεις και μια φωτογραφία από Ντουμπάι.. Και ενώ οι πάντες έχουν πάει στο Ντουμπάι, μόνο εγώ, ο ιδιότροπος, έχω απομείνει σε τούτη τη μαυρόασπρη ντόπια ζωή να με κυβερνά ο Γιώργος και να μου σχολιάζει τις ειδήσεις ο Πρετεντέρης και ακόμα χειρότερα εκείνος ο πιο ασυγκράτητος βλάκας όλων των εποχών και πολιτισμών, ο Καψής.. Τι αβάσταχτη μοναξιά και αυτή.. και τι καταδίκη αλήθεια..

Στο Ντουμπάι έχουν λέει κατασκευάσει θάλασσες μέσα στην έρημο.. Πολιτισμούς σε σχήμα βεντάλιας και κοκοφοίνικα.. Έχουν σμιλέψει βουνά με χιόνια.. Βγαίνεις στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου και μπροστά σου απλώνεται μια θάλασσα μικρή και μια παραλία μεγάλη με εκατοντάδες γυμνασμένους κοιλιακούς και προτεταμένους γλουτούς που κρυφοκοιτούν ποιος τους προσέχει.. Γυρνάς το κεφάλι σου προς τα πάνω και βλέπεις μια χιονισμένη πλαγιά ολόκληρου τεχνητού βουνού όπου οι Έλληνες κάνουν το καθημερινό τους σκι με εντυπωσιακά σλάλομ.. Κι όλα αυτά καλυμμένα μέσα σε ένα τεράστιο γυάλινο θόλο, σαν ένα απέραντο θερμοκήπιο όπου ευδοκιμούν ταυτοχρόνως όλες οι εποχές του χρόνου..

Μα θα μου πεις, δεν έχει η ένδοξη Ελλάς βουνά με χιόνια; Δεν έχει η ένδοξη Ελλάς τις ομορφότερες θάλασσες και παραλίες του κόσμου; Ναι αλλά, δεν έχει τεχνητή φύση και ο «πετυχημένος» δεν ζει χωρίς το ..τεχνητό του.. Οτιδήποτε καθιερώνεται από την αγορά ως μέσον κοινωνικού στάτους και καταξίωσης, αμέσως σπεύδει να το αγοράσει αυτός που θέλει να νιώσει “κάποιος” και να γίνει και αυτός υποψήφιος ή νυν «πετυχημένος».. Και φυσικά δεν έχει κανέναν απολύτως ενδοιασμό να αφήσει πάραυτα το φυσικό για το τεχνητό, το πραγματικό για το εικονικό, το ανθρώπινο για το προϊόν..

Και εκεί λοιπόν που είχα αρχίσει και εγώ να αναρωτιέμαι αν υπάρχω, γιατί ζω, τι σκατά κάνω σε τούτο τον μάταιο κόσμο εφόσον ακόμα δεν έχω πάει στο Ντουμπάι, βρόντηξε το κανόνι! Χρεοκόπησε το Ντουμπάι! Η τεράστια φούσκα του real estate, εφόσον δεν είχε έναν άγιο Εφραίμ να τη διαχειρίζεται, έκανε ένα εντυπωσιακό πάφ.. και ξεφούσκωσε! Κλαυθμός και οδυρμός στις αγορές και στους ιερούς ναούς των χρηματιστηρίων. Στην εποχή της ρευστότητας, όπου η μόνη βεβαιότητα είναι η αβεβαιότητα, η ανθρώπινη καταξίωση είναι το ίδιο ρευστή και αβέβαιη. Αν επιλέξεις να καταξιωθείς μέσα από την αγορά τότε είσαι και στο έλεος της αγοράς. Οι αξίες της κυμαίνονται σαν το χρηματιστήριο, πότε πάνω και πότε κάτω και μαζί με αυτές και το υπαρξιακό άγχος και η αγωνία του κάθε «πετυχημένου» που «δίνει» και κάνει τα πάντα για να παραμείνει «πετυχημένος». Φυσικά καταρρέοντας η αγορά συμπαρασέρνει μαζί της και όποιον επιβεβαιώνεται μέσα από τις αξίες της.. Και τώρα τι θα γίνει; Τι θα κάνει ο αδούλωτος Έλλην που κατάρρευσε το όραμα του Ντουμπάι; Νο προμπλεμ! Έχει πολλά Ντουμπάι η αγορά να του πουλήσει.. Το μόνο που δεν πρόκειται να γίνει είναι καταλάβει ότι η μοναξιά ημών των απ έξω, όχι μόνο είναι πολύ πιο σίγουρη και ασφαλής από την «επιτυχία», αλλά και πολύ πιο όμορφη και ανθρώπινη.. Είναι μια μοναξιά γεμάτη κόσμο..

sofistis