Αληθεύει ότι οι όρκες είναι φονικές;

Η όρκα έχει τη φήμη του αμείλικτου αρπακτικού είτε εξαιτίας της επιλογής των θηραμάτων της, τα οποία ενίοτε είναι φάλαινες μεγάλων διαστάσεων, είτε εξαιτίας της τεχνικής που ακολουθεί όταν κυνηγά, αφού ζαλίζει με χτυπήματα τη λεία της πετώντας τη στον αέρα ή χτυπώντας τη με το κεφάλι ή την ουρά.

Όταν κυνηγά δελφίνια, απομονώνει κάποιο από το κοπάδι και το ακολουθεί μέχρι αυτό να εξαντληθεί. Για να συλλάβει τα μικρά των θαλάσσιων ελεφάντων, η όρκα τα ακολουθεί μέχρι την ακτή. Κατόπιν τα χτυπάει με την ουρά, τα σηκώνει με το κεφάλι και τα αφήνει να πέσουν στο νερό, ώστε να ζαλιστούν και να πνιγούν. Τέλος, οι φάλαινες και οι φυσητήρες, ζώα τρεις ή τέσσερις φορές μεγαλύτερα από την όρκα, δέχονται δαγκώματα στην ουρά και στα πτερύγια του θώρακα ή επιθέσεις με το κεφάλι.

Το κυνήγι της όρκας γοήτευε ανέκαθεν τους φυσιοδίφες. Χαρακτηριστικό είναι και το όνομά της, ετυμολογικά προερχόμενο από το λατινικό «orcum», «περιοχή των νεκρών». Αιχμάλωτες όρκες έχουν επιτεθεί ακόμα και στους εκπαιδευτές τους. Όταν όμως είναι ελεύθερες δεν επιτίθενται στον άνθρωπο.

RC-CAFE