Ακόμα περιμένουμε...

Ακόμα περιμένουμε να εφαρμοστούν τα μέτρα για το κάπνισμα σε αυτή την πολύπαθη (από τους κατοίκους της) χώρα.

Μόλις υποτίθεται ότι θα ξεκινούσαν οι έλεγχοι, προκηρύχθηκαν εκλογές, το αυτόματο «πράσινο φως» για τους μαγαζάτορες, που έγιναν παραβάτες και με την επίσημη έγκριση του κράτους.

Μετά βγήκε η νέα κυβέρνηση και η υπουργός Υγείας έχει υποσχεθεί αρκετές φορές ότι θα κλείσει τα άπειρα, διάπλατα ανοιγμένα, παραθυράκια του νόμου, αλλά μόνο στα λόγια μένει προς το παρόν.

Μόνο σε εστιατόρια τηρείται ως τώρα ο νόμος, και μάλιστα η απαγόρευση του καπνίσματος είναι καθολική σε όλους τους χώρους ανεξαρτήτως τετραγωνικών μέτρων.

Πότε θα δούμε επιτέλους να γίνονται έλεγχοι συστηματικοί και να κόβονται πρόστιμα σε μαγαζιά και πελάτες;

Πότε θα δούμε μαγαζιά άνω των 70 τετραγωνικών (μαζί με κουζίνα, τουαλέτες, αποθήκες για να μην ξεχνιόμαστε) να τηρούν το νόμο και να απαγορεύουν το κάπνισμα; Κι αν θέλουν καπνιστές πελάτες, να τους περιορίσουν στο 30% του χώρου, τον οποίο έχουν διαχωρίσει εντελώς από το υπόλοιπο μαγαζί και έχουν εξοπλίσει με υπερσύγχρονο εξαερισμό, εγκεκριμένο από την ειδική επιτροπή των μηχανικών.

Αλλά γιατί να μας κάνει εντύπωση η αδυναμία εφαρμογής ενός ακόμα νόμου στην Ελλάδα; Εμείς είμαστε σπέσιαλ, είναι γνωστό παγκοσμίως. Ωραίοι και μάγκες, όπως πολύ εύστοχα τα γράφει κι ο Χρήστος Μιχαηλίδης στη Lifo:

«Λένε λοιπόν, όσοι επιλέγουν να μη συμμορφωθούν με τον νόμο, ότι εμείς "δεν είμαστε Δυτικοευρωπαίοι", ότι είμαστε "Ανατολίτες" (όποτε μας συμφέρει το ένα, όποτε όχι, το άλλο!). Αφού είμαστε τόσο μάγκες και γράφουμε τους νόμους στα παλιά μας τα παπούτσια, ας το κάνουμε (αν μπορούμε) και όταν πηγαίνουμε στο εξωτερικό, και ιδίως σε χώρες που κατοικούνται από ανθρώπους που δεν θεωρούν τον εαυτό τους "δώρο της φύσης"».

Εύη Ελευθεριάδου ta-nea