Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009
ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑΚΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ
Η μέρα κυλάει
Για να 'ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις, μυαλό, αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκάλια μου έλα
Είναι καλύτερη απ' τις πόλεις η δική μου η τρέλλα
Μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί
Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις
Η μέρα κυλάει
Για να 'ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις, μυαλό, αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκάλια μου έλα
Είναι καλύτερη απ' τις πόλεις η δική μου η τρέλλα
Μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί
Και ψάχνεις για κάτι
Σε ένα φιλί, σε μια ματιά, σ' ένα χαμόγελο, σ' ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε θα 'ναι εκεί
Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας και μείς σαν μια γροθιά τ' όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο προσωπό της
Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις
Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στέμμα
Να μη το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς
enimerwsi.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου