Σχολή Θεάτρου Θεσσαλονίκη

Η καθημερινότητα

μυρίζει σαπίλα!

Είναι η μυρωδιά της κάθε εξουσίας, του αφεντικού, του καθηγητή, του παπά της γειτονιάς, του μπάτσου της γειτονιάς, του γαμιά της γειτονιάς, των μέσων μαζικού ευησυχασμού, της πειθαρχίας,της αποστείρωσης, των ρολογιών...

Είναι η μυρωδιά της μη - ζωής, της ανούσιας συνουσίας, του καθημερινού άγχους, του lifestyle, της παραίτησης, του φόβου, της υποκρισίας, της θλίψης...

Είναι η μυρωδιά του ατομισμού, της καβάτζας, του συμφέροντος, της αποξένωσης, του βολικού καναπέ, το τηλεκοντρόλ ως προέκταση του χεριού, η τηλεόραση ως προέκταση της συνείδησης...

Είναι η μυρωδιά της ησυχίας...

Η καθημερινότητα να μυρίσει μπαρούτι!

Είναι η μυρωδιά του πάθους, της οργής, του έρωτα, της ηδονής, του οργασμού...

Είναι η μυρωδιά της δημιουργίας, των ζωγραφισμένων τοίχων, της δράσης, της επιλογής, της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της συντροφικότητας, της μνήμης, των συλλογικών αγώνων, της φαντασίας και του ονείρου,του χιούμορ...

Είναι η μυρωδιά σύγκρουσης, της επανάστασης, της ελευθερίας...

Ένα χρονο πριν ένα “μεμονομένο περιστατικό” πυροδότησε μια έκρηξη άνευ προηγουμένου.

Ένα χρόνο μετά νιώθουμε πως τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο.

Βρισκόμαστε ξανά στο δρόμο

επικοινωνούμε τις αρνήσεις μας

απελευθερώνουμε τους χώρους μας...

κατάληψη σχολής θεάτρου

ανοιχτή συνέλευση

πέμπτη 19:00

Εγνατίας 122

indymedia