Κάπως άλλαξαν τα πράγματα....

Κατέβηκα στον Ηλεκτρικό της Ομόνοιας όπως μου αρέσει
να τον θυμάμαι.
Τα κίτρινα πλακάκια που τα κράτησαν για να τον θυμίζουν
με έφεραν πίσω.
Τότε που ήταν ξύλινος ο συρμός και είχε και σκευοφόρο.
Αν κουβάλαγες ογκώδες αντικείμενο πήγαινες εκεί.
Ελάχιστα καθίσματα....και ελεύθερος χώρος.
Υπήρχαν και τα πειράγματα....
"πού είναι η πεθερά σου.....στη σκευοφόρο..."
Ανέβαινες τις κυλιόμενες κατάκτηση για την εποχή
και έβγαινες στην πραγματική Πλατεία Ομονοίας.
Χωρίς τους σημερινούς εφιάλτες.
Ο Μπακάκος στην γωνία και απ΄έξω τα ραντεβού
των επαρχιωτών για δουλειές κυρίως.
Αποθήκες με ρούχα, παιχνίδια και άλλα έστελναν
τους μικρούς να παραλάβουν τον πελάτη από την επαρχία
και να τον οδηγήσουν στην Αιόλου, στην Αγίου Μάρκου
για να ψωνίσει.
Καφεδάκι στο ΝΕΟΝ και κλείσιμο δουλειάς κυρίως
οικοδομικής.
Τα Χαυτεία το φαρμακείο του Μαρινόπουλου
και ο τροχονόμος με το κράνος να ρυθμίζει την κυκλοφορία
πάνω στο βαρέλι.
Ιεροτελεστία οι κινήσεις του και ειδικά από κάποιον
Γιάννη ψηλό ευθυτενή που πολλές Ελληνικές ταινίες
της εποχής δεν τον ξεχνούσαν.
Παραμονές γιορτών οι επιχειρήσεις
άφηναν δώρα για τους τροχονόμους γύρω από
το γνωστό βαρέλι.
Μακαρόνια, κρασιά, γλυκά κ.λ.π.
Αυτά τα μοιραζόντουσαν αργότερα στην Τροχαία
που ήταν στην Βερανζέρου και αργότερα
στην Αγίου Κων/νου.
Κάπως άλλαξαν σήμερα τα πράγματα...

Αθηναίος