Την Δευτέρα αργά το βράδυ,την ώρα που η αστυνομία έδινε μάχη και κυνηγούσε οπαδούς από την Δεκελείας μέχρι το Γκύζη,κάπου στο κέντρο γινόταν πραγματική οδομαχία μεταξύ μεταναστών.Στην περιοχή του Αγίου Παύλου πίσω από την Βάθης,15 περίπου Σομαλοί με λοστούς και ρόπαλα κυνηγούσαν έναν Αλβανό,και όπου αυτός έβλεπε ανοικτό κατάστημα προσπαθούσε να μπει μέσα για να σωθεί.Στην προσπάθεια τους να τον πιάσουν,έσπαζαν και τα μαγαζιά,τα οποία ανήκουν σε άλλους μετανάστες,Μαροκινούς και Αλγερινούς.
Από αυτά τα μαγαζιά ξεπήδησαν οι ιδιοκτήτες μαζί με θαμώνες κρατώντας μαχαίρια,σπασμένα μπουκάλια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανένας.
Τελικά στην οδό Ακομινάτου,άρχισαν οι οδομαχίες σώμα με σώμα.
Σομαλοί να έχουν κάτω τον Αλβανό και να τον χτυπάνε αλύπητα,οι δε Μαροκινοαλγερινοί να δέρνουν τους Σομαλούς,αυτοί να απαντάνε και να γίνετε το σώσε.
Σε κάποια φάση ήρθε η αστυνομία,ένα περιπολικό,το οποίο την έκανε λίγο πιο πέρα με ελαφρά πηδηματάκια.Κάλεσε όμως ενισχύσεις,οι οποίες ήρθαν και ήταν από ότι είχε απομείνει από την ομάδα ΔΙΑΣ στο λεκανοπέδιο,μιας και σχεδόν όλη η δύναμη είχε απορροφηθεί στο κυνήγι των χουλιγκάνων .
Τελικά τα παιδιά της ΔΙΑΣ προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή την αιματηρή συμπλοκή των μεταναστών,μπαίνοντας και οι ίδιοι στην μάχη.
Δεν έχω ξαναδεί να πέφτει τόσο ξύλο ποτέ στην ζωή μου.Τα γκλοπ,τα ρόπαλα και τα λοστάρια ανεβοκατέβαιναν με κινηματογραφικούς ρυθμούς και ένα σύννεφο σκόνης είχε καλύψει τα πρόσωπα και τα κορμιά όσων συμμετείχαν σε αυτή την οδομαχία.Το μόνο που μπορούσε να διακρίνει κάποιος καθαρά ήταν το κόκκινο χρώμα του αίματος,που έβγαινε έπειτα από κάθε επιτυχημένο χτύπημα πανω στα κορμιά των πιο αδύναμων,ή των πιο απρόσεκτων "πολεμιστών του δρόμου".
Συλλήψεις ή προσαγωγές δεν ξέρω αν έγιναν,γιατί δεν μπόρεσα να μείνω άλλο στην περιοχή,που είχε γίνει πραγματική Καμπούλ από την ένταση και τις πέτρες που εκτόξευαν δεξιά και αριστερά.
ΕΥΧΟΜΑΙ μόνο στους αστυνομικούς να είναι όλοι υγιείς και να μην έχει πάθει κανένας τους τίποτα.
Σχόλιο αυτό που σας περιέγραψα πιο πάνω το είδα με τα ίδια μου τα μάτια,το κακό είναι πως το είδε και ο 6 χρόνος γιος μου,την ώρα που επιστρέφαμε σπίτι...
Περιττό να σας πω πως ένιωσα ντροπή και οργή συνάμα για όλα αυτά που βιώνουμε όλοι μας,όσοι αποφασίσαμε να παραμείνουμε στα πατρικά μας στο κέντρο της Αθήνας.
Κώστας.
Ο προσωπικός μου φίλος που έστειλε το μήνυμα είπε πολύ λιγότερα από όσα συνέβησαν.
Κρατάω όμως και κάτι που δεν θα το δημοσιεύσω,αλλά οφείλω όμως να σας ενημερώσω για την στάση των ΜΜΕ γενικότερα.Το θέμα δεν το έχει προβάλει κανένας,προτίμησαν να σας ταϊσουν με τον οπαδικό σανό των χτεσινών επεισοδίων στην Δεκελείας.
Αυτό πουλάει βλέπετε περισσότερο και δεν χαλάει και την πολυπολιτισμική τους μανέστρα...
http://eglimatikotita.blogspot.com/2010/11/blog-post_2967.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου