Ο μοντέρνος αναχωρητής: Η αληθινή ιστορία του Ντάνιελ Σουέλο

Ο Ντάνιελ Σουέλο μοιάζει «εμμονικά ιδιόρρυθμος» για τους ανθρώπους που θέλουν να μοιάσουν σε ένα… διαφημιστικό. Από την πολυτέλεια της αστικής ζωής!

«Για πρώτη φορά στην ιστορία του πλανήτη Γη, οι άνθρωποι όλων των χωρών είχαν τον ίδιο στόχο: να κερδίσουν αρκετά χρήματα ώστε να μπορούν να μοιάσουν σε ένα διαφημιστικό».

Όταν ο Φρεντερίκ Μπεγκμπεντέ έπαψε να συχνάζει σε εξαιρετικά θορυβώδη μέρη, για να μην χρειάζεται να μιλά, άρχισε να επικοινωνεί τη γνώση που απεκόμισε όντας από τους πλέον επιτυχημένους Γάλλους διαφημιστές. Όταν κουράστηκε να πρέπει να αποδεικνύει πως είναι καλός και βαθύς αποφάσισε να το παίξει κακός και επιφανειακός, κερδίζοντας χρήματα κατακρεουργώντας την διαφήμιση. Απομονώθηκε από την ασημαντότητα της κοσμικής ζωής, την πληθώρα των ακαθόριστων γνωριμιών του Παρισιού και άρχισε να γράφει στην Φορμεντέρα των Βαλεαρίδων νήσων. Επέλεξε να κάνει την ζωή ενός καλοζωισμένου αναχωρητή που θα έβγαζε από τα φθαρμένα του ρούχα τον Ντανιέλ Σουέλο. Τον 48χρονο αναχωρητή της πόλη Μοάμπ στην πολιτεία της Γιούτα, με τα πανομοιότυπα γυαλιά με αυτά του αδικοχαμένου ροκά Μπάντι Χόλι, που ζει χωρίς χρήματα τα τελευταία 9 χρόνια!

Σε μια σπηλιά στην έρημο, μια ώρα δρόμο από την κοντινότερη πόλη, ο Σουέλο έχει απαρνηθεί τις πολυτέλειες της αστικής ζωής. Τρέφεται με ότι φυτρώνει στη γη, τα απορριφθέντα τρόφιμα των σούπερ μάρκετ, μαζεύει νερό σε χρησιμοποιημένα πλαστικά μπουκάλια και μοιάζει στους κατοίκους με τον τρελό του χωριού, που είτε τον συμπαθείς, είτε τον φοβάσαι , είτε τον θαυμάζεις, είτε τον περιφρονείς.

Η κατάθλιψη, η υπαρξιακή αναζήτηση και το ποδήλατο από απορρίμματα

Επιστρέφοντας από το Εκουαδόρ πριν από μια δεκαετία ο Σουέλο αισθάνθηκε κυνηγημένος από τον «μαύρο σκύλο», όπως είχε αποκαλέσει την κατάθλιψη ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Μόλις είχε ολοκληρώσει την διετή παραμονή του στις παράγκες της ανέχειας και έπρεπε να ολοκληρώσει την διατριβή του στις ανθρωπολογικές επιστήμες στο πανεπιστημίου του Κολοράντο. Ένα υπαρξιακό δράμα, ένα πάλεμα με τους αρχιδαίμονες άρχισε να μαίνεται στην ψυχή του. Αυτή η αυξανόμενη απελπισία οδήγησε σε μια εσωστρεφή πορεία προς το άγνωστο, η οποία κατέληξε στην διαπίστωση ότι για όλα όσα του συμβαίνουν ευθύνονται τα χρήματα. «Χρησιμοποιούμε όλη μας την ενέργεια για να διατηρήσουμε τα υπάρχοντα μας, να τα αυξήσουμε όσο περισσότερο γίνεται και τελικά συμμετέχουμε σε έναν άσχημο κύκλο» έλεγε ο Σουέλο και αποφάσιζε να ζήσει χωρίς χρήματα. Η εθελούσια απομόνωση του απέσπασε αντιδράσεις που συνέκλιναν στην ταυτόχρονη «αναγνώριση» και «απώθηση» του αλλόκοτου τρόπου ζωής που επέλεξε.

Σήμερα ο Σουέλο πλησιάζει στο ορόσημο της δεκαετίας χωρίς χρήματα. Δεν χρησιμοποιεί ούτε την μορφή ανταλλαγής αγαθών, παραμένοντας πιστός στον ασκητικό τρόπο ζωής που επέλεξε. Με ένα ποδήλατο που κατασκεύασε από απορρίμματα περιδιαβαίνει τους δρόμους της Μοάμπ σε αναζήτηση τροφίμων φορώντας ένα πουκάμισο κουμπωμένο μέχρι τον λαιμό του, ένα φθαρμένο στρατιωτικό παντελόνι και ένα καπέλο που κρύβει τον λαμπερό ήλιου της πόλης που βρίσκεται κοντά στην έρημο. Το ενδυματολογικό του στυλ θυμίζει περισσότερο εναλλακτικό αστό παρά άστεγο αναχωρητή. «Είναι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ. Είναι τόσο ήρεμος. Η ζωντανή απόδειξη ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία. Κάθε καλοκαίρι όταν η ζέστη στην Μοάμπ γίνεται αφόρητη καβαλά το ποδήλατο του και επισκέπτεται φίλους στην Δυτική Ακτή» λέει ένας άνθρωπος που παραμένει κοντά του από το κολέγιο, ο δάσκαλος της πόλης, Ντάμιαν Νας.

Η φιλοσοφία ζωής, η ταινία και το βιβλίο

Ο Σουέλο τρέφεται υγιεινά. Στους κάδους σκουπιδιών ανακαλύπτει πράγματα που δεν μπορούσε να φανταστεί ότι απορρίπτει με ευκολία ο καλοζωισμένος αστός. Σε συνδυασμό με άλλες τροφές που φύονται στη φύση ο Σουέλο έχει λύσει το διατροφικό του πρόβλημα, την ώρα που άλλοι άνθρωποι σπαταλούν δεκάδες δολάρια για να καλύψουν τις ίδιες ανάγκες. «Η κατανόηση ότι στην πραγματικότητα δεν κατέχουμε τίποτα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας μου για την ζωή». Η ζωή του Σουέλο δεν είναι ουτοπική, ιδίως όταν άνθρωποι της πόλης της Μοάμπ τον προτρέπουν με άφατη επιθετικότητα να «βρει μια δουλειά και να σταματήσει να ψάχνει στα σκουπίδια». Ανάλογες παρακινήσεις απευθύνουν και αρκετοί αναγνώστες του ιστολογίου που διατηρεί και το οποίο εμπλουτίζει από την δημόσια βιβλιοθήκη. «Πιστεύω ότι ο Σουέλο εκνευρίζει τους ανθρώπους διότι ανατρέπει την πεποίθηση τους ότι με τα παραπάνω χρήματα θα ήταν ευτυχισμένοι. Ο τρόπος ζωής του αποτελεί πρόκληση για αυτό που έχουν ιεραρχήσει ως Άγιο Δισκοπότηρο τους. Το καπιταλιστικό όνειρο του Αμερικάνου καταναλωτή» τον υπερασπίζεται αυτόκλητα ο Νας.

Ο τρόπος ζωής του Σουέλο παραξένεψε τον Αμερικανό κινηματογραφιστή, Γκόρντον Στίβενσον, ο οποίος δημιούργησε μια μικρού μήκους ταινία τεκμηρίωσης, το «Moneyless in Moab», όπου ο φακός του σαν κατάσκοπος εισέβαλλε στη ζωή του ήρωα του. Πριν λίγες ημέρες όπως γράφει ο Σουέλο στο ιστολόγιο του δέχτηκε πρόταση για τη συγγραφή της βιογραφίας του από έναν εκδοτικό οίκο, που του πρόσφερε αρκετά χρήματα για να αποκτήσει το δικαίωμα έκδοσης του βιβλίου. Αρνήθηκε τα χρήματα αλλά μάλλον θα δεχτεί την πρόταση, με το σκεπτικό να κάνει περισσότερο γνωστό τον τρόπο ζωής του ανά την υφήλιο. Να παρακινήσει και άλλους ανθρώπους να ζήσουν χωρίς χρήματα, σε μια αθόρυβη επανάσταση που πιστεύει ότι θα καλυτερεύσει τον βίο τους.

« Όταν ζεις κατά αυτόν τον τρόπο ακολουθείς το ανθρώπινο ένστικτο. Όταν γεννηθήκαμε κανείς μας δεν είχε χρήματα. Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Ο εθισμός στα χρήματα γεννά διαφθορά και αρνούμαι να στηρίξω ένα διεφθαρμένο σύστημα. Υπάρχει και μια πνευματική πλευρά της ζωής» υποστηρίζει ο Σουέλο, ο οποίος δεν μπαίνει καν στον κόπο να πραγματοποιήσει ιατρικές εξετάσεις. «Πιστεύω ότι το να παίρνεις τα πράγματα όπως έρχονται είναι το κλειδί για να έχεις καλή υγεία»

Σχεδόν διάσημος αναχωρητής πλέον ο Σουέλο μπορεί να μοιάζει με έναν μονομανή που επιμένει να παίζει με τους δικούς του όρους αλλά ουσιαστικά είναι ένας ρομαντικός που ήταν λίγο – πολύ βέβαιος ότι μια ημέρα θα έβρισκε τον μαγικό τόπο, που θα αποκάλυπτε τα μυστικά και θα του χάριζε την σοφία και την έκσταση. «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι μου επιφυλάσσει το μέλλον και στην πραγματικότητα δεν ανησυχώ. Αλλά όσο περισσότερο ζω κατά αυτόν τον τρόπο, τόσο παρανοϊκό μου φαίνεται το ενδεχόμενο να επιστρέψω στον παλιό τρόπο ζωής μου. Είναι μεγάλο το τίμημα»…

men24